Le stylo noir: Krótka opowieść o starodawnym ślubie (Short story of a vintage wedding)

Przepiękna sobota w środku lipca. Słońce świeciło mocniej niż przewidywano, przedzierając się przez zboża i wysokie trawy otaczające karczmę Rzym w Kiermusach. Lekki wiatr kołysał gałęzie drzew dębowych i sprawiał, że upał był do wytrzymania.

Para młoda - ona w koronkowej prostej sukience z rękawem i o długości midi w kolorze kremowym, z wielkim wiankiem z różowych kwiatów na głowie. Pod spodem krył się dokładnie zrobiony warkocz. Na stopach buty delikatne na szpilce. On, usiłujący wprowadzić odrobinę irlandzkiej kultury, która ich otacza na co dzień, miał koszulę w paski, brązową kamizelkę, zamszowe brązowe buty i jasne spodnie. Miało być na luzie, nie sztywno, nie typowo.

Ślub - cywilny, w plenerze, szybki. Po ślubie wesele bez polskich przyśpiewek i "gorzkiej wódki," choć wódka była by zadowolić konserwatywnych gości. Tańce do białego rana przy szybkich kawałkach, nadmiar jedzenia, włoskie wino, i owocowy tort z biszkoptami, do tego starodawny wystrój wnętrza karczmy, sprawiły, że wieczór był wspaniały, chyba dla młodej pary wymarzony. Brak pierwszego tańca i tradycyjnych oczepin były dokładnie tym, co młoda para sobie zażyczyła - aby skupienie nie bylo na nich tylko żeby wszyscy się dobrze bawili, bo to uroczystość dla gości.

Na zaproszeniu widniała informacja o strojach na luzie, retro, vintage, lecz chyba nikt z gości nie wziął tych dwóch terminów pod uwagę. Kolorowe spodnie mężczyzn, koszule w kwiaty, zwiewne sukienki kobiet i płaskie sandałki czy baletki sprawiły, że daleko było do sztywnego ubioru weselnego. Każdy mógł czuć się sobą i się swobodnie poruszać.

Najważniejsze elementy - zawarcie więzi między dwojgiem zakochanych osób, piękny letni dzień poza miastem na łonie natury i wśród starożytności polskiej wsi - to wystarczyło, bez nadmiernego picia, przyśpiewów, szpilek, krawatów i niezręcznej sztywności. Bo czy tak nie powinno być na weselach? W końcu najważniejsza jest miłość i dzielenie się najwspanialszym dniem w życiu z bliskimi, w wymarzonym miejscu i w wymarzony sposób.

(Brak załączonych zdjęć z uroczystości na życzenie Państwa młodych.)

Short story of a vintage wedding

A beautiful Saturday in the middle of July. The sun shined brighter than expected, making its way through barley and tall grass surrounding the inn called Karczma Rzym. A light breeze made branches of oak trees sway and made the heat bearable.

The young couple - the bride in a lace, simple sleeved dress, midi-length in a cream color, with a huge garland made of pink flowers resting atop her head. Under it was a carefully made braid. On her feet, delicate heels. The groom, trying to bring in a bit of Irish culture, which surrounds them everyday, was wearing a striped shirt, brown vest, brown suede shoes and beige pants. It was supposed to be laid-back, not stiff, not typical.

The wedding - civil, outside, quick. After the ceremony, the wedding was without drunk Polish singing and "bitter vodka" (the audience sings a traditional song to get the couple to "sweeten" the vodka by kissing), though vodka was there to satisfy conservative guests. Dancing until morning to fast tracks, excessive amounts of food, Italian wine and a fruit and biscuit cake, along with a vintage interior design, made sure the evening was great, a one the young couple probably dreamed of. Lack of a first dance and traditional games was exactly what the couple wished for - to not concentrate on them, so that everyone could have a good time, since the party was for the guests.

On the invitation there was a footer about casual outfits, in retro or vintage style, but I don't think any guest took these two terms into account. Colorful trousers and floral shirts for men, flowy dresses and flats or sandals for women showed, that it was far from stiff wedding wear. All guests could be themselves, feel at ease and move at ease.

The most vital elements - the securing of a bond between two people in love, a beautiful summer day outside the city among nature's beauty and a vintage Polish countryside - that was enough, without drinking, without drunk singing, stilettos, neck ties and awkward stiffness. Because shouldn't all weddings be like this? After all, the most important thing is love and sharing the most important day with close ones, in an ideal place in an ideal way.

(No published photos from the wedding at the request of the couple)